Ze względu na moment prowadzenia, możemy wyróżnić ewaluację ex-ante, okresową, bieżącą oraz ex-post. Ewaluacja ex-ante jest podejmowana przed rozpoczęciem przedsięwzięcia, w momencie, gdy określono jego cele, działania i rezultaty. Ewaluacja okresowa zazwyczaj jest realizowana w trakcie trwania (np. w połowie) interwencji i, podobnie jak ewaluacja ex-ante, ma charakter formatywny (kształtujący), to znaczy służy doskonaleniu założeń/procesu danej interwencji. Ewaluacja ex-post jest prowadzona po zakończeniu przedsięwzięcia i pełni funkcję podsumowującą, badając jego wpływ oraz związki przyczynowo-skutkowe pomiędzy podjętymi działaniami a uzyskanymi efektami. Ewaluacja bieżąca ma charakter ciągły i towarzyszy danemu przedsięwzięciu przez cały okres jego trwania.

Biorąc pod uwagę umiejscowienie ewaluatora względem przedmiotu ewaluacji wyróżniamy:

• ewaluację zewnętrzną - prowadzoną przez podmiot niezależny od realizatora ewaluowanego przedsięwzięcia/projektu,
• ewaluację wewnętrzną - realizowaną przez jednostki znajdujące się w strukturach organizacyjnych zlecającego (np. specjalistę ds. ewaluacji),
• autoewaluację - wykonywaną przez członków zespołu wdrażającego ewaluowane przedsięwzięcie.
   

Nie można powiedzieć, że jeden rodzaj ewaluacji jest lepszy od drugiego. Każdy z nich służy innym celom, ma swoje mocne i słabe strony, dlatego warto wykorzystywać różne rodzaje ewaluacji.