Uroczystego otwarcia konferencji dokonał Pan Rafał Barański – Zastępca Dyrektora Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w Krakowie, który powitał wszystkich przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej zgromadzonych w auli ASP w Krakowie.
Następnie jako punkt wyjścia do rozważań nad przedmiotowym zagadnieniem, Pani Anna Chańko z Uniwersytetu w Białymstoku przedstawiła wyniki badań, które pokazały duże występowanie zdarzeń traumatycznych wśród klientów Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Białymstoku, tj.: groźny dla życia wypadek, doświadczenie przemocy w dzieciństwie, przeżycie niebezpiecznej dla życia choroby, bycie świadkiem przemocy, traumatyczna strata oraz doświadczenie przemocy fizycznej w dorosłości.
Podkreślając konieczność udzielenia wsparcia służbom, które pomagają osobom w/po traumie, dr n. med. Jadwiga Piątek z Zakładu Psychologii Zdrowia CM UJ wskazała, że interwencja kryzysowa jest najbardziej skuteczną formą pomocy w okresie trwania wydarzenia traumatycznego, a jej podjęcie zapobiega wystąpieniu zespołu stresu pourazowego.
W wystąpieniu pt. „Jednostka w obliczu traumy. Mechanizmy radzenia sobie z traumatycznym doświadczeniem (Resilience vs. PTSD)” dr n. med. Krzysztof Szwajca z Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży CM UJ, wyjaśnił termin resilience rozumiany jako „dynamiczny proces odzwierciedlający względnie dobre przystosowanie się jednostki mimo doświadczanych przez nią zagrożeń lub traumatycznych przeżyć” oraz wskazał czynniki, od których uzależniona jest reakcja jednostki na doświadczenie traumatyczne.
Część teoretyczną konferencji zamknęło wystąpienie dr Piotra Passowicza z Instytutu Psychologii Stosowanej UJ, który bazując na doświadczeniach własnych, potwierdził, że ryzyko traumatyzacji pośredniej wpisane jest w zawody służb interwencyjnych, u których w wyniku częstego kontaktu z osobą, bądź grupą osób, które doświadczyły traumy dochodzi do „zarażenia się urazem”, co upośledza funkcjonowanie osoby zarówno na płaszczyźnie zawodowej, jak i prywatnej, a w konsekwencji może prowadzić do wypalenia zawodowego.
Przedmiotem przewidzianych w konferencji dyskusji panelowych były w grupie pierwszej rozwiązania systemowe minimalizujące ryzyko wystąpienia traumy wśród pracowników służb pomocowych. Uczestnicy grupy drugiej wymienili się doświadczeniami w pracy z dzieckiem po traumie oraz omówili czynniki utrudniające i ułatwiające taką pracę. Podczas panelu grupy trzeciej Pani Jolanta Piesiewicz-Miłek omówiła między innymi specyfikę pomocy rodzicom dotkniętym ciężkim doświadczeniem. Podczas panelu dostrzeżono znaczenie, jakie na proces pomagania ma osobowość pomagającego, a także podkreślono rolę rozumienia etapu na jakim znajduje się rodzic w traumie na formę udzielanej pomocy.
Merytorycznego podsumowania konferencji oraz poszczególnych jej części dokonała moderująca konferencję Pani Urszula Turyna z Ośrodka Psychoterapii „Mały Książę”, która podkreśliła wagę tematyki różnych obliczy traumy oraz znaczenia superwizji jako niezbędnej formy pomocy dla osób pracujących z ludźmi.
W spotkaniu udział wzięło niemal 150 przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, w tym: ośrodków pomocy społecznej, powiatowych centrów pomocy rodzinie, placówek opiekuńczo-wychowawczych, ośrodków adopcyjnych, ośrodków interwencji kryzysowej, domów pomocy społecznej oraz innych instytucji podejmujących działania na rzecz wspierania rodziny.
